Ինչպես նույն բանի մասին երեք տարբեր սուտ ասել ու անպատիժ մնալ

Փաշինյանի երեկվա ասուլիսը մի շարք մանիպուլյատիվ ուղերձներ ուներ ներքին լսարանի համար։ Դրանց զգալի մասը տարբեր առիթներով արդեն ասել էր, բայց նորություն էլ կար։ Պարզվում է՝ նոր սահմանագծի անմխիթար վիճակը բանակի մեղքով է եղել։ Սա իսկապես նորություն է, որովհետև մի քանի շաբաթ առաջ «բահի և քլունգի ասպետ» Անդոն՝ Քոչարյանը, խոստովանեց, որ բանակն ինքնուրույն ի վիճակի չէ ամբողջական ծավալով ինժեներական աշխատանքներ կատարել և հայրենասերներն ու ուսանողներն իրենց բահ ու քլունգով պետք է գնան սահման կառուցելու։

Ամենազավեշտալին այն է, որ, ըստ Փաշինյանի, բանակը սահման չի կահավորել, որովհետև քաղաքականությամբ է զբաղվել մինչև 2021 թվականի ապրիլը։ Սա առաջին հերթին ինքնախոստովանություն է առ այն, որ ինքը, լինելով երկրի վարչապետ, չի կարողացել վերահսկել բանակը։ Սակայն իրականությունն այն է, որ լավ էլ վերահսկում էր, այլապես բունկերում իր հարցերը լուծած կլինեին, իսկ Օնիկ Գասպարյանը ոչ թե կգնար «սահմանադրական ճանապարհով», այլ տանկերով կմտներ Հանրապետության հրապարակ։ Այսինքն Փաշինյանն, իրեն հարազատ ոճով, ստում է։ Ի՞նչ է, ինքը հրամայել է սահման կահավորել, իսկ իր գրպանի Վաղարշակ Հարությունյանը հրամանը չի՞ կատարել։ Այդ դեպքում ինչո՞ւ պատասխանատվության չի ենթարկվել։ Ստում է, որովհետև ԱԺ–ում հայտարարում էր, որ առաջնագիծը կա, բայց շատերի համար անտեսանելի է։ Փաշինյանն այս հայտարարությունն արել է մայիսի 3–ին, այսինքն բանակը ոչ թե քաղաքականությամբ է զբաղվել, այլ առաջնագի՞ծ է կառուցել։ Ստացվում է, որ կրկնակի է ստում՝ եթե բանակը այն ժամանակ քաղաքականությամբ էր զբաղված, ապա ինչպե՞ս էր անտեսանելի առաջնագիծ կառուցում, եթե քաղաքականությամբ չի զբաղվել, ապա ինչու առաջնագիծ չի կառուցել, որովհետև դրանից 10 օր անց թշնամին մտավ Հայաստանի սուվերեն տարածք և օկուպացրեց 41 քառ․ կմ։

Սակայն սարսափելին այն է, որ Փաշինյանը նույն բանի մասին ստում է երրորդ անգամ։ Այսպես՝ արդեն 2021 թվականի հունիսի 20–ի ԱԺ արտահերթ ընտրությունների ժամանակ նրա կուսակցությունը մի քանի բնակիչ ունեցող Շուռնուխում նույն բանակի շնորհիվ, որն, ըստ Փաշինյանի, արդեն քաղաքականությամբ չէր զբաղվում, առասպելական ցուցանիշներ էր գրանցել։

Ստացվում է՝ բանակը Նիկոլ Փաշինյանի համար բերանի ծամոն է դարձել։ Երբ իրեն պետք է, իբր քաղաքականությամբ է զբաղվում և առաջնագիծ չի կառուցում, երբ պետք է, իսկապես քաղաքականությամբ է զբաղվում և քվեարկում է իր օգտին։ Երբ պետք էր, այդ բանակն իր դավաճանական քմահաճույքների համար արյունաքամ եղավ Արցախում, բայց երբ պետք էր, նույն բանակի 25–35 հզար զինվորներին «փրկելու» պատրվակով, առանց մի կրակոցի, հանձնեց Քաշաթաղն ու Քարվաճառը։

Ուղղակի զարմանալ կարելի է, թե ինչո՞ւ է մեր բանակն ու գեներալիտետը դեռևս հանդուրժում այս ստախոս ղեկավարին։ Մի՞թե մի քանի լիտր դիզվառելիքի համար դատվելն ավելի անպատվաբեր է, քան դավաճանության մեջ մեղադրվելը։

ԷԴՈՒԱՐԴ ՍԱՐԻԲԵԿՅԱՆ

 vesti.am