Ինչպես է Նիկոլ Փաշինյանը հայ–վրացական չհայտարարված տնտեսական պատերազմի պատճառ դարձել
Նիկոլ Փաշինյանի միակ խնդիրն իր իշխանությունը պահելն է, որպեսզի կարողանա անձնական անվտանգության ապահովման հարցը լուծել։ Նա այդ առումով ապավինում է ԵՄ–ին, Թուրքիային ու Ադրբեջանին (Թրամփի վարչակազմին Նիկոլի իշխանությունը չի հետաքրքրում)։ Վերջինից նա «խաղաղության» թուղթ է խնդրում, Թուրքիայից՝ միջնորդություն և «պապայություն», ԵՄ–ից՝ փող և ընտրակեղծիքների գնալու «դաբրո»։ Փոխարենը Փաշինյանը պատրաստակամություն է հայտնում Հայաստանի հաշվին զիջումների գնալ։ Ամեն ինչ հենց այդպես էլ ընթանում է։
Թուրքիան նախապայմաններ է դրել ու հերթով ստանում է դրանց բավարարումները։
Ադրբեջանը Արցախը ստանալուց հետո անցել է նոր պահանջների ու էլի հերթով ստանում է ուզածը։
ԵՄ–ին Հայաստանը հետաքրքրում է որպես հակառուսական մանրադրամ։ Եվրաչինովնիկները Վրաստանում անհաջողության մատնվեցին այդ հարցում, բայց Հայաստանում կարողանում են այդ թեմայով օգտագործել Նիկոլ Փաշինյանին՝ դիմացը խոստանալով Հայաստանում ցանկացած հակաժողովրդավարական գործընթաց գնահատել որպես ժողովրդավարության գագաթնակետ։
ԵՄ–ի հակառուսական քաղաքականության շրջանակներում Հայաստանը վերջերս հակավրացական բանաձևի կողմ քվեարկեց, ինչը որոշակի լարվածություն է առաջացրել հայ–վրացական հարաբերություններում, թեև դրանից առաջ էլ արդեն խնդիրներ կային։ Այդ խնդիրներն այժմ դրսևորվում են տնտեսական հարաբերություններում։ Վրաստանը կրկնակի թանկացրել է բեռնափոխադրումների տեղափոխման սակագները և՛ երկաթուղային, և՛ բեռնատար ավտոմեքենաների մասերով։
Մեր ունեցած տեղեկություններով՝ յուրաքանչյուր բեռնատար, որը պետք է Վրաստանի տարածքով բեռ տեղափոխի Հայաստան, ենթարկվում է նաև ոչ ֆորմալ հարկման՝ ամեն մի «ֆուռից» 800 ԱՄՆ դոլարի չափով։ Ուշագրավն այն է, որ Հայաստան մտնող բեռնատարի հետ կապված խնդիրները Վրաստանում կարգավորվում են Հայաստանում։ Հայտնվում են ինչ-որ մարդիկ, ովքեր պատրաստակամություն են հայտնում 800 դոլարի դիմաց անել այնպես, որ բեռնատարը Վրաստանից առանց խոչընդոտների ու առանց քաշքշուկների մտնի Հայաստան։ Նման տեղեկությունները գալիս են հայկական բիզնես դաշտից։ Եթե դա համապատասխանում է իրականությանը, ապա հազիվ թե Հայաստանի պետական կառույցները տեղյակ չլինեն դրանից։ Եթե տեղյակ չեն, ապա դա վատ է։ Իսկ եթե տեղյակ են ու քայլեր չեն ձեռնարկում, ապա դա ավելի վատ է։ Ու շատ ավելի վատ է, եթե տեղյակ են ու իրենց անտեղյակի տեղ են դնում, ինչը նշանակում է, որ գործ ունենք կոռուպցիոն մեծ շղթայի հետ։
Ամեն դեպքում արձանագրենք, որ հայ–վրացական տնտեսական կապերի մեջ լուրջ խնդիրներ են առաջացել «դիվերսիֆիկացվող» Նիկոլ Փաշինյանի վարած քաղաքականության արդյունքում։ Փաստորեն, Նիկոլի «ինքնիշխան» գծի համաձայն՝ պետք է կորցնել բարեկամներին և ապավինել Թուրքիայի, Ադրբեջանի բարեհաճությանը, ինչպես նաև ԵՄ–ի կեղծ ժպիտներին ու խոստումներին։ Իսկական խայտառակություն։
Կորյուն Մանուկյան
Հետևեք մեզ Viber-ում
