Նիկոլ Փաշինյանի 12 հռչակված նպատակները և նրանց ճիշտ հակառակ արդյունքները

Նիկոլ Փաշինյանը խաբեբայության ոլորտում կարող է միջազգային դափնիների արժանանալ, քանզի նրա կողմից հնչեցված բոլոր նպատակները հակառակ արդյունքն են տվել:

Ասել, որ դրանք պատահական են ստացվել՝ չի կարելի, քանզի պատահական կարող է լինել մեկ-երկու դեպքում, բայց ոչ բոլոր հիմնական հռչակված նպատակների հարցում:

Եվ այսպես շարադրենք բոլոր այն հռչակված նպատակները, որոնք իրական արդյունքը ճիշտ հակառակ պատկերն է տվել:

Առաջին խոստում և ճիշտ հակառակ իրականություն

Փաշինյանը 2018-ին խոստանում էր «Սիրո և Հանդուրժողականության» հեղափոխություն, բայց այս հինգ տարվա ընթացքում նա հանրության մեջ մտցրեց «ատելության և անհանդուրժողականության» արժեքներ: Որի արդյունքում, առաջին անգամ նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ մարդկանց ընտանիքների, բարեկամների մեջ առաջացան սև-սպիտակ բաժանումներ: Մինջ 2018 թվականը Հայաստանում նման փաստ չէր արձանագրվել։

Երկրորդ խոստում և ճիշտ հակառակ իրականություն

Փաշինյանը խոստանում էր, որ Արցախը կդառնա բանակցային կողմ և, իբր, մինչ իր իշխանության գալը հենց դրա պատճառով հայկական դիվանագիտությունը արդյունքների չէր հասնում:

Իրականում, նա ոչ միայն Հայաստանին է դուրս թողել բանակցային գործընթացից, այլև Արցախին: Նման խաբեություն նույնիսկ ամենահետամնաց հանրություններում չէին հանդուրժի:

Երրորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Փաշինյանը հանդես էր գալիս Ադրբեջանի հետ խաղաղության հարաբերություններ հաստատելու դիրքորոշմամբ: Բայց իրականում հենց իր օրոք բռնկվեց պատերազմը, որի արդյունքում մենք կորցրեցինք Արցածի տարածքների մեծ մասը, ունեցանք ավելի քան 4000 զոհ:

Մինչ 2018 թվականը, 24 տարի տիրում էր խաղաղություն, առանց դեմագոգիկ ձևակերպումների։

Չորրորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Փաշինյանը 2018-ից հետո հանդես էր գալիս նոր հաղթանակներ կերտելու կարգախոսներով և այդքան հաճախ «ՀԱՂԹԱՆԱԿ» բառը չէր հնչել իր կառավարման ժամանակահատվածում, որքան անցյալում: Սակայն իրականում հենց նա բերեց մեր ժողովրդին ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ, կործանարար հետևանքներով:

Հինգերորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Փաշինյանը 2019-ին հայտարարեց «Արցախը Հայաստան է և վերջ»: Կարգախոս, որ չէր հնչում մինչև 2018-ը, բայց ոչ այն պատճառով, որ նախկինները չգիտեին թե ինչ հետևանքների դա կբերի:

Գործնականում ստացվեց, որ այսօր նույն Փաշինյանը ճիշտ հակառակ պնդումն է անում՝ «Արցախն Ադրբեջան է և վերջ»: Պարզապես նա կատարում է դա քողարկված ձևով, որպեսզի իր «զոմբիները» դա չհասկանան: Բայց մեր ժողովրդի ճնշող մեծամասնությունը արդեն հասկացել է Փաշինյանի խաբեությունը և իր համար հետևություն է արել:

Վեցերորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Տարիներ շարունակ Փաշինյանն ու իր թիմակիցները պնդում էին, թե տարածաշրջանը կարող է դառնալ «խաչմերուկ», բայց Հայաստանի ծագումով արցախցի իշխանավորների պատճառով նրանք չեն գնում զիջման Բաքվին և այդ իսկ պատճառով այդ «խաչմերուկը» չի գործում:

Այսօր, երբ Արցախի հարցը այլևս չկա, Փաշինյանի «խաչմերուկը» չի գործում, որովհետև ադրբեջանցիներին այդ խաչմերումը պետք չէ և երբևէ պետք չի եղել, նրանց պետք է եղել Արցախն ու Սյունիքը:

Այսօր Փաշինյանի քաղաքական և գաղափարական սնանկությունը արդեն տեսանելի է դարձել նույնիսկ Հայաստանի հակաարցախյան տրամադրություններ ունեցող շրջանակների համար:

Յոթերորդ խոստում և հակառակ իրականություն

2018-ից հետո Փաշինյանն հայտարարեց, որ Երևանի և Մոսկվայի միջև հարաբերություններն ոչ միայն չեն վատանա, այլև շեշտակիորեն կլավանան:

Այսօր, նույնիսկ հանրության ամենաանմեխսունակ հատվածն է հասկացել, որ Մոսկվան այլևս Հայաստանին չի վստահում հենց Փաշինյանի պատճառով և երկու երկրների հարաբերությունները երբևիցե այսքան վատ չեն եղել:

Իններորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Փաշինյանը հայտարարում էր թե նախկինի պես կոռուպցիայի դեմ պայքարը ֆորմալ բնույթ չի կրելու, և նույնիսկ յուրայինները չեն խուսափի պատասխանատվությունից:

Հինգ տարի անց ոչ մի յուրային չի կալանավորվել կոռուպցիայի համար, մանր «ձկներին» չհաշված: Մինչդեռ միջազգային կառույցների պնդմամբ, Հայաստանում համակարգային կոռուպցիան, ինչպես նախկինում կար, մինչ այսօր մնացել է:

Փաշինյանն անձամբ է հայտարարել, թե Դավիթ Սանասարյանի վրա գործն իր համար իրական է, բայց նրա դեմ այդպես էլ գործընթացը ջրի երես դուրս չեկավ:

Մյուս ֆիգուրանտի՝ Արսեն Թորոսյանի նկատմամբ նույնիսկ ՔՊ-ականներն են խոսում, որ կան լուրջ խնդիրներ: Բայց նրա հանդեպ այդպես էլ ոչ մի հրապարակային գործընթաց չսկսվեց: Եվ դա այն դեպքում, երբ Հայաստանի ողջ բժշկական աշխարհը գիտի, թե ի՞նչ է եղել:

Ինչ վերաբերվում է նախկինների գործերի մասին: Ապա այս հարցում էլ ոչ մի առարկայական գործ այդպես էլ չբացահայտվեց, մինչդեռ հինգ տարի առաջ այլ խոստումներ էր տրվում:

Տասներորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Փաշինյանն 2018-ին խոստացավ չմիջամտել դատական իշխանության գործերի մեջ, որպեսզի իշխանությունների տարանջատման բալանսը չխախտվի: Իրականում նա կազմաքանդեց երկրի Սահմանադրական դատարանի ինստիտուտը, քանդեց դատական համակարգի քիչ թե շատ անկախ տարրերի ձեռքբերումը և դատական համակարգի վիճակը հետ գցեց մինչև 90-ական թվականներ:

Տասնմեկերորդ խոստում և հակառակ իրականություն

2018-ին Փաշինյանը խոստանում էր ապաօլիգարխիզացնել երկրի տնտեսական համակարգը, ապասաշիկացնել մեծահարուստների և իշխանության հարաբերությունները:

Որի արդյունքում բանան ներկրելու մենաշնորհը կվերանա և երկրում գները անկում կապրեն, կբարձրանա մարդկանց կենսամակարդակը:

Իրականում երկիրը չապաօլիգարխիզացվեց և պարզապես արտոնյալ օլիգարխների անուն ազգանունները փոխվեցին: Իսկ ոմանք էլ մնացին իրենց տեղը և մուծվում են «համապատասխան», իբր «դեմոկրատական բնույթ» ունեցող հիմնադրամներին:

Իսկ այսօր գներն այն աստիճանի են մեծացել, որ մարդիկ երանիով են հիշում «նախկին գները»:

Հայաստանի նորագույն պատմության մեջ այսպիսի փարիսեցիություն չէր արձանագրվել, որտեղ մարդկանց, այն երեք միլիոն «վարչապետներին» իրականում դնեին ավանակի տեղ:

Արդյունքում, այս հինգ տարիների ընթացքում բարգավաճեցին բացառությամբ Փաշինյանի կողմնակիցները, նույնիսկ իր նախկին «զոմբիներին» քցեցին, համարելով, որ նրանք այդքան էլ «վարչապետի» մակարդակ չունեն:

Տասներուերորդ խոստում և հակառակ իրականություն

Վերջապես 2021-ի Փաշինյանի գլխավոր կարգախոսը «ԱՊԱԳԱ ԿԱ» թեզն է, որը վախեցնող է այն իմաստով, որ վերը նշված իր բոլոր խոստումների պարագայում ճիշտ հակառակ արդյունքն է գրանցվել:

Եվ քանի որ 12 պատահականություն չի կարող լինել և այս ամենը մեկ օրինաչափության շղթա է իրենից ներկայացնում, ապա կարող ենք արձանագրել, որ Փաշինյանի «խորհրդատուն» դիտմամբ է ընտրում այն խոստումը, որը պետք է կատարվի ճիշտ հակառակ արդյունքով: Փաստացի, կյանքի է կոչվում հիտլերյան Գերմանիայի պրոպագանդայի նախարար՝ Գեբելսի այն պնդումը, թե ինչքան սուտ լինեն խոստումները, այնքան ճշմարիտ կընկալվեն դրանք հանրության կողմից:

Արդեն պարզ է նաև, թե ով է այդ «խորհրդատուն», և որն է նրա իրական նպատակը, ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ԹՈՂՆԵԼ ԱՌԱՆՑ ԱՊԱԳԱՅԻ, քանզի ըստ այդ «խորհրդատուի» հենց այդ պարագայում հնարավոր կլինի դուրս թողնել Ռուսաստանին այս տարածաշրջանից:

Իսկ Փաշինյանն այս ծրագրերում կատարում է միայն «գործիքի» դեր, այն «գործիքի», որը բռնել էր և ամենուրեք թափ էր տալիս 2021-ի ընտրություններից առաջ:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

zham.am