ԱԱԽ քարտուղարը Նիկոլ Փաշինյանի հանցագործության մասին հաղորդում է տվել

Ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը օրերս հայտարարել է, թե հուլիսյան գործողությունների ամբողջ ընթացը ղեկավարվել ու համակարգվել է ՀՀ վարչապետի կողմից։ Խոսքը հայ-ադրբեջանական սահմանային լարվածության մասին է, տավուշյան դեպքերի շուրջ բուռն քննարկումներ ծավալվեցին, հանրության օբյեկտիվ շերտը այդ հաջողությունները վերագրեց ռազմական իշխանություններին, իշխանությունն էլ ձեռքերը ծալած չնստեց, ով չալարեց, հաղթանակին դափնին գլխին դրեց: Ահա, եւ հերթական իշխանականը, ով, սակայն, Փաշինյանին «լավություն անելու» փոխարեն, նրա դեմ հանցագործության մասին հաղորդում է տվել:

Բանն այն է, որ 2015-ին ընդունած Սահմանադրությամբ ՀՀ վարչապետը ԶՈՒ գերագույն հրամանատարն է միայն պատերազմի ժամանակ:
Նախորդ՝ 2005 թվականին ընդունված Սահմանադրությամբ նախագահը Զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատարն էր։ Սակայն 2015 թվականի փոփոխություններով այդ տերմինը որոշ չափով փոխեց իր նշանակությունը։ Գործող Սահմանադրության 155-րդ հոդվածի 4-րդ կետով սահմանվում է, որ վարչապետը Զինված ուժերի գերագույն հրամանատարն է պատերազմի ժամանակ։ Զինված ուժերի ղեկավարումը, ըստ «Պաշտպանության մասին» օրենքի 16-րդ հոդվածի, իրականացնում է պաշտպանության նախարարը, իսկ դրա անմիջական հրամանատարը Գլխավոր շտաբի պետն է։ Ոչ պատերազմական ժամանակ Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետը ենթակա է պաշտպանության նախարարին, իսկ պատերազմի ժամանակ՝ զինված ուժերի գերագույն հրամանատարին, այսինքն՝ վարչապետին։
Արմեն Գրիգորյանը այս դրույթը փորձել է ներկայացնել յուրովի՝ ասելով, որ Սահմանադրությունը իրականության հետ որոշակի խնդիրներ ունի, և Հայաստանը փաստացի (դե ֆակտո) պատերազմի մեջ է: Սակայն դա իր խնդիրն է եւ այն մարդու, ով իրեն գերագույն հրամանատարի տեղն է դրել: Մարդ, ով ըստ լուրերի սահմանի լարվածության մասին իմացել է մեկ օր անց, քան որ այդ գիշեր խմած-քնած է եղել, մասնացելիս է եղել խնջույքի, իսկ երբ վաղ առավոտյան իմացել է այդ մասին, արդեն դիրքը գրավված է եղել մերոնց կողմից:
Եթե ընդունենք, որ իսկապես Փաշինյանն է ամբողջությամբ ղեկավարել այդ գործողությունները, ապա այդ ինչպես պատահեց, որ մարդը անձամբ ղեկավարելով մի գործընթաց, այդ գործընթացի մանրամասները փորձում էր պարզել ուրիշներից: Հիշենք, թե հաջորդ օրը կառավարության նիստում Փաշինյանն ինչպես էր Դավիթ Տոնոյանից հարցնում՝ ինչը ոնց է եղելե, ապա փորձում համոզել, որ հակառակորդի դիվերսիոն հարձակումը մեր պատճառով է եղել, որ նրանք ընդամենը իրենց մեքենայի ետեւից էին գնացել:
Այդուհանդերձ, ԱԱԽ քարտողարի մակարդակով Փաշինյանին կանգնեցնում են լուրջ փաստի առջեւ, նա միջազգային հանրությանը պետք է պատասխան տա, թե այդ ինչ հանգամանենրում եւ ինչու հայտարարեց պատերազմը:

Անի Սահակյան